TANAH GIN TATANGIS
Oleh : Angkui
Salim: kisah wani, katuju bagayaan, pangutan, kisah alim (20 tahun)
Ijah: binian tomboy (20 tahun)
Ragil: bencong, pangutan, katuju ngyucup, indigo (20 tahun)
Icha : lamah buluan, rancak kasurupan (20 tahun)
Ibu sulis: yang memilki tanah sengketa , pangarasan(35 tahun)
Ibu puah : pemilik tanah sengketa, pangarasan (35 tahun)
Bin: pengusir hantu 1 (25 tahun)
Jai: pengusir hantu 2 (25 tahun)
Kai dodit: penunggu tanah sengketa (70 tahunan, sudah mati)
(Keadaan panggung remang) Icha berjalan melewati sebuah perkampungan karena sedang melaksanakan ronda malam. Tiba tiba muncul seseorang memakai baju putih yang membuat Icha ketakutan dan berlari terbirit-birit. Kemudian lampu fateout, lalu black out. Kemudian lampu fatein memperlihatkan beberapa orang yang sedang berbincang.
Salim : Ujarnya lo, satiap malam minggu, hantu tuh memperlihatkan diri di sekitaran tanah tu. Hantu nih jua ketuju mancari tumbal, lamun sampai tatangkap……. WAAHHHHHHHHH!!!!!!
Ragil : WAHHHH!!!!!!! (Teriakan seperti perempuan)
Salim : Wahaha, kayatu ja takutan kah. Kyapa mun tetamu bujuran.
Ragil : Ai, ikam nih takutan aku tahulah. Parak tapacul dah jantung ih ai.
Salim: mun aku takutan wan ikam pang gil ae.
Ragil: Ikam nih kisah banar, kalo pina tetamu sorang bukah jua ai bisa.
Salim : Aku mendangar semalam Icha jar ditamui wan hantunya, pas inya maronda sorangan.
Ragil : Ih ai, Jangan pina bapandir nang kada-kada pang. Kam mun mengutaniku tarus pina kukucup ikam.
Salim : Heh ai ngini bencong sampai ketulang dah, ngini bujuran sumalam ku manjinguk Icha, sampai menggaring dah urangnya bakas malihat hantu ngituh.
Ragil ; Uma, ngarinya heh. Sampai manggaring urang kayapa kisahnya.
Salim : Kapidaraan sako, maka tahu ja lo Icha nih lamah lintuhutan.
Ragil : Napa lamah lintuhut, lamah guluan pintar ai. Ku kucup jua ngini heh.
Salim: Buluannn!! Najisnya heh bencong ngini. Kisah membujuri tasalah jua.
Ragil : Sudah gin ampih mamandirkan masalah hantu nih, kutan aku pina kada kawa guring kena.
Salim : Ikam nih, pengutan lalu. Mangkanya sambahyang, mangaji. Kada mungkin hantu mamaraki.
Ragil : Lain kyatu pang, tahu ja lo aku nih peka an orangnya?
Salim : Peka perasaan kah apa neh maksudnya?
Ragil : Heh ngini, Peka kawaa malihat kytu nah. Pina kena di datanginya karumah wan si hantu, habis am sudah.
Salim : Hi ihlah, ikam nih indigong.
Ragil : Napa jadi indigong?
Salim : India wan gonggong.
Ragil : Ikam nih muarnya aku heh, sini nah ikam! (Mencoba mencium Salim)
Salim : Astagfirullah oi, sadar oi, ikam nih laki oi…
(Ijah memasuki panggung)
Ijah : Uma-uma, badua nih mahomo tarus, hanyar ditinggal satumat manukar nasi handak bakucupan sudah.
Salim : Kadada pang, ini nah Ragil nang pina kamiyangan sudah wan aku.
Ragil : Tiwas manyambati tarus.
Ijah : Sadang dah makanan, buhan ikam nih badua liwar aku binian di suruh manukar nasi.
Ragil : Maka ikam tahu ja aku kada kawa bapanas, pina luntui pupur habis am hirang kena.
Salim : Aku membaca buku hidayah nah masih, sakira kawan kita nih tobat , ampih pina kebencongan.
Ijah : Ampih dah bakalahi, baik makanan kita nah.
Ragil ; Ai, ikam nih maka jarku tadih paha, kenapa jadi dada. Jaka ganalkah dadanya, ini halus banar. Kaya ampun ikam.
Ijah : Baapik muntung, pina kada kawa bahinak lagi ku kapit ikam.
Salim : Ai, sadang. Rajaki nah nang dihadapi nih. Baik badoa kita sebelum makan.
(Masuk ke panggung Ibu Puah)
Ibu Puah : Assalamualaikum.
Semua : Walaikumsalam..
Ibu Puah : Lagi makanan kah?
Ragil : Lagi bakti sosial bu ai. Nyata ai lagi makan, pian nih sudah tahu salang betaken pulang.
Ibu Puah : Ai ngini patuh banar wan urang tuha, pina melepak muha ku tampar.
Ragil : Uma ai pian nih, begayaan haja ulun.
Salim : Kenapa bu? Tumben pian kasini, biasanya ka mol pian nih soping.
Ibu Puah : Aku nih lagi handak mencari urang yang kawa mausir hantu, buhan ikam adalah yo kira-kira informasi urang nang kawa mausir hantu.
Ijah : Ai, rumah pian bahantu bu Puah?
Ibu Puah : Kada, tapi buhan kam tahu lo kisah hantu yang biasanya muncul di tanah kosong tuh?
Salim : tahu banar kami, hanyar am memandirakan kami.
Ibu Puah : Nah, aku nih handak membangun proyek di tanah tuh, tapi mun isu hantu nih masih ja baredar, kena kadada nang hakunnya menggawi proyekku nih.
Ijah : Hadang, maka tanah tuh jar kada boleh digatuk dulu sebelum ditentuukan pemilik sahnya, kanapa jadi pian berencana handak maolah proyek dah d sana? Sudah di setujui kah tanah tu jadi ampun pian?
Ibu Puah : Bah, buhan kam kada usah tahu masaah itu, intinya ada kada nih link, atau nomor, atau apakah pangusir hantu.
Salim : Nah, baik tanah tuh di doa selamati, ulun ada guru ngaji nah mun pian handak, kalo pina kawa mangusir hantu di tanah tuh.
Ibu Puah : Pastilah hantu di sana kada mencungul lagi?
Salim ; Nah kada tahu ulun.
Ibu Puah : Kadada kah nah solusi nang pasti.
Ragil : Nah bu Puah, ulun nih ada bisi kawan di pesbuk. Ujarnya kawa mausir hantu.
Ibu Puah : Babujur, adalah kam kontaknya.
Ragil : Ada ai nah, pian handak kah?
Ibu Puah : Hi ih, nah catat akan nomornya.
Ragil : Nomornya 08xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx. Sudaahlah ?
Ibu Puah : Ngini nomor urang mana jadi Panjang banar.
Ragil : Kada paham jua ulun, nomor urang gaib kalo.
Ibu Puah : Ayuja, tarima kasihlah.
(Black Out) Seting Panggung berubah menjadi sebuah tanah kosong yang dipenuhi pepohonan.
Ibu Puah : Mana nih buhan pengusir hantu kadada datangan lagi. Bapadah otw jar..
Lampu menjadi remang dan menyorot para pengusir hantu.
Bin : Saya Bin
Jai : Saya Jai
Bin & Jai : Kami adalah pengusir hantu Binjai… Wahahahahhah.
Ibu Puah : Buhan kam bedua nih pengusir hantu yang ku taleponi tadi kah?
Bin : Bubur pakai janar.
Jai : BUJUR BANAR.
Ibu Puah : Buhan ikam nih dari Binjai kah? Jadi ngarannya pengusir hantu Binjai.
Bin : Oh kada, bukan seperti itu. Aku nih dari Binuang.
Jai : Aku nih dari Jakarta. Mun di gabung jadi Binjai.
Ibu Puah : Hadang, i nya pang datang mana?
Bin : i nya tuh karena kami tatamu di indomirit, jadi tambahi ai i di belakangnya.
Ibu Puah : Uhhh, kayatu kah.
Jai : Nah, jadi apa keluhan pian.
Ibu Puah : Hadang, buhan kam badua nih bujuran garang bisa mausir hantu.
Bin : Bah pian nih jangan maremehkan kami, sagala macam hantu kawa kami usir, dari kunti, pocong, wewe, kuyang, anggota DPR korupsi gin kawa kami usir.
Jai : Kami nih sudah pro bu ai, sudah teruji di segala bidang pengusiran hantu, basertifikat ha pulang.
Ibu Puah : Aku masih balum percaya, coba am buktikan mun buhan ikam nih dasar bujur bisa menangkap hantu.
Bin : Nah, Jai ayo jai kita buktikan ke sidin mun kita nih pro pakai banar.
Jai : Kami akan mangiau Hantu tuyul kasini, ini nih hantu tuyul yang pernah kami tangkap di kampung subalah,
Bin & Jai membaca mantra, lalu muncullah sosok tuyul di depan mereka.
Ibu Puah : Ini orilah tuyulnya?
Bin : Nyata ai ori, pian kira HP kah ada KW nya.
Ibu Puah : Ayuja, aku percaya dah. Kawalah usir akan tuyul nih pina takutan aku malihati.
Bin dan Jai kembali membaca mantra.
Ibu Puah : Nah, jadilah tugas buhan ikam mengusir hantu yang ada di tanah nih. Sekira inya kada lagi mengganggu urang-urang yang ada di sini.
Jai : Pokoknya pian tanang haja, masalah pengusiran hantu mehantu, kami ahlinya.
Ibu Puah : Ayuja sarah buhan ikam ja, kapan nih buhan ikam handak beraksi?
Bin : Kami nih perlu observasi dulu pang tempat nih hanyar menentuakan kayapa cara menangani hantunya.
Ibu Puah : Ayuja, aku bawa buhan kam bedua kuliling dulu.
Lalu Black out selama beberapa detik untuk mengganti baju, menandakan adanya pergantian hari. Bin & Jai memasuki kembali area tanah sengketa.
Bin : Manurut informasi, hantunih biasanya mancungul pas jam dua belas malam jar.
Jai : Ini parak dah lagi jam dua belas malam, kita nih beapa jadinya.
Bin : Nah, kayani. Ikam begana di sini dulu lo sampai jam dua belas malam, aku besembunyi. Kena mun hantu tuh mancungul ku karungi langsung pakai karung sakti nih.
Jai : Hadang dulu, kanapa jadi aku yang umpannya. Pas aku kanapa-napa kena kayapa?
Bin : Ai, ikam hapal garang bacaan gasan karung nih?
Jai : Kada pang.
Bin : Nah mangkanya aku ja yang makai karung bih, ikam nih ja IPK di bawahku pas kita masih kuliah perburu hantuan. Berapa garang samalam IPK ikam?
Jai : 2,90 ja oang.
Bin : Nah iya kalo, IPK ikam rendeh banar gasan makai karung nih.
Jai : Hadang dulu, IPK ikam berapa garang pina sombong banar.
Bin : Ada ja, pokoknya tinggi pada ikam.
Jai : Ya berapa? 4?
Bin : Kda.
Jai : 3,5
Bin : Salah
Jai : 3,25?
Bin : Kisah tahu ikam nih.
Jai : Habis tu am?
Bin : 2,91.
Jai : Bungulnya, unda kira jauh banar, kalinya beda sauting wara. 0,01 wara kalinya.
Bin : Yang penting tinggian aku IPK, ayuja percaya ja wan aku.
Jai : Awas ja ikam mun sampai aku mati dimakan hantu, ikam pang kena yang kuhantui.
Bin : Ayuja tanang wan gampang. Mun ada apa-apa kena lambaikan tanganlah ke kamera. Ku sangui lilin nah sabuting sebagai penerangan.
Jai : Wadai kadada kah gasan sangu?
Bin : Kena ja, duit kita nih balum cair masih.
Jai : Ayu ai to.
Bin meninggalkan Jai sendirian.
Jai : Uma ai, sunyinya ih. Pinanya kadada nang waninya lalu jalan sini…… parak banar dah jam 12, perlukah yo aku nih menyiapkan mantra. Hop… Setan, Kuntilanak, Pocong, Ibu-Ibu apapun kau, mencungullah. Biar kami kawa menangkap ikam.
TENG! Tanda menunjukkan pukul dua belas malam telah berbunyi. Suasana music horror dan tegang. Dan muncullah asap di panggung.
Jai : Asap nangapa nginih, ada nang tabanam kah. Buritkukah tacucul? kadada ai nah.
Lalu muncullah Hantu yang selama ini mengganggu tanah sekngketa tersebut.
Jai : Astaga ada bapak-bapak temen-temen! Bin tolong bin, datang dah sidin Bin tolong. (Melambaikan tangan)
Bin memasuki panggung sambil berusaha menagkap hantu tersebut menggunakan karung. Namun ternyata malah Jai yang di masukan ke dalam karunng oleh Bin.
Bin : Han, dapatku dah hantunya Jai ai. Kayapa IPK 2,91 dasar lain kalo? Jai, Jai… Kenapa pina bediam ikam Jai? (Bin lalu mengengok kebelakang)
Bin : Haduh, Kanapa malah ikam nang masuk karung Jai… haduh maka siup ha pulang barangnya. Om, Kai, Bapak Hantu. Ulun lawan kawan ulun pamit undur diri lah.
Bin pun lari ketakutan, namun kembali lagi karena lupa membawa Jai yang pingsan ikut kabur. Lalu lampu kembali Black out. Kembali ke seting Gardu. Bin dan Jai terlihat sedang menunggu seseorang di gardu tersebut.
Bin : Kayapa yo kita bepadahnya ke sidin. Tapi sekira jua kita dapat bayaran.
Jai : Bepadah ai, kita sudah berusaha semaksimal mungkin, atau sambat ja hantunya bebawa kawan banyak.
Ibu Puah memasuki panggung.
Ibu Puah : Nah kayapa hasil gawian buhan kam malam tadi?
Bin : Nah, jadi kayani bu ai. Ada sadikit banyaknnya kendala nang meolah kami kada kawa mausir hantu di wadah pian nih. Barat banar masalahnya.
Ibu Puah : Ai, barat kayapa nih maksudnya?
Jai : Jadi lo, sumalam tuh hantu yang kami handak tangkap nih kalinya bebawa kawan. Banyak banar sampai parak sakampungan bebawa kawan.
Bin : Imbah tu pulang, banyak peralatan kami yang rusak gara-gara kejadian tuh. Jadi kami nih mohon ampun mohon ridho gasan menggantii barang-barang kami.
Ibu Puah : Ai, babisa-bisa ikam nih badua. Maka perjanjian buhan ikam dapat bayaran amunnya buhan kam berhasil mengusir hantu tuh dari sini. Nah, sudah basidia amplop padahal tapi gagal, kada jadi ai. (Sambil mengeluarkan amplop)
Bin : Kada kawa kayatu bu ai, kami nih sudah barusaha sebaik mungkin. Kayapa jar pian nih, kadam au tahu kami pokoknya pian harus menggangiti barang kami.
Ibu Puah : Kada mau, amun buhan kam masih ja bakaras, ku laporkan banar ai buhan kam badua.
Jai : Bin, sini Bin. (Jai membisikan Bin sesuatu lalu Bin mengangguk)
Bin : Ayuja bu ai, kada kawa ai kami jua mengarasi han. Mun kayatu kami barelaan lah bu.
Ibu Puah : Ayuja, kena-kena kada lagi tu pang aku percaya buhan nih.
Jai : Ai, lihati bu apa tuh. Pinanya kuyang pang.
Ibu Puah : Ai, mana?
Bin : Nah, tu lihati bu bujur-bujur. (Bin kemudian mengambil amplop milik bu Puah dan langsung lari Bersama Jai.)
Ibu Puah : Woi, kada batata lalu hidup. Bulikkan duitku.
(Ibu Puah, Bin dan Jai keluar panggung Lalu masuklah Icha, Ragil, Salim dan Ijah)
Salim : Sehatlah sudah syanak. Pina tasigar pang nah awak sudah.
Icha : Ya am lim ai. Batatamba sudah sumalam di kampung sebelah. Dibari banyu jua sudah.
Ragil : Banyu napa jar nang di bari.
Icha : Banyu pang, yang jelas lain banyu mani.
Ijah : Yaya, merigat lalu ih muntung.
(Ibu Sulis memasuki panggung)
Ibu Sulis : Assalamualaikum.
Semua : Walaikumsalam.
Salim : Nah tumben pian kasini bu? Ada apakah gerangan.
Ibu Sulis : Ragil adakah ragil.
Icha : Nah bu, muhanya paling dampul nih pang.
Ragil : Kanapa pian mancari ulun bu?
Ibu Sulis : Kasini kam Ragil, ada nih yang handak ku pandirakan. Panting banar.
Ragil mendekati Bu Sulis, lalu mengajaknya berbisik.
Ragil: kenapa bu ?
Bu sulis: kam bujurkan kwa melihat hantu ?
Ragil: kadang-kadang kawa pang, jar uma ulun, ulun ni indigo
Bu sulis: ah pas banar. Kam kawalah membantuiku ?
Ragil: mambantui napa?
Bu sulis: aku parlu bantuan ikam gasan bakumunikasi lawan hantu yang ada ditanah kosong ampunku tu.
Ragil: Sakip Bu ai, ulun nih pangutan. Kada sanggup ulun mun di suruh mahadapi hantu di sana. Maka ujarnya ganas lo hantunya. Kalo pina ditaguk hantu kayapa bu.
Bu Sulis : Kada ah di taguk, balalabih haja ngini. Kada rigi jua hantu hakun memakan ikam.
Ragil : Uma heh, purun lalu pian nih. Pokoknya kada handak ulun bu ai.
Bu Sulis : Ku bayar hakunlah.
Ragil : Biar berapa ha pian bayar kada hakun ulun.
Bu Sulis : Ipon 13 lawan uang tunai 5 juta hakunlah.
Ragil : DIL BU AI DIL.
Bu Sulis : Jar tadi kada handak, imbah sakalinya di sambat ipon langsung acc.
Ragil : Lawas dah ulun handak bisi ipon, dari berapa tahun lalu dah. Handak hasil poto ulun kaya model-model kayatu nah.
Bu Sulis : Ayuha dah, malam inilah ikam datang, pas jam-jam sebalas malaman. Aku bulik dulu lah, Assalamualaikum.
Semua : Walaikumsalam.
Salim : Ekhem-ekhem, dapat job pang nah pinanya akan kita nih.
Icha : Nah, bujur banar tuh. Kada bebawaan nih wan kawan.
Ijah : Ayupang bawai kami ragil nih, kayatulah kawan.
Icha : Hi ih, maka aku nih ada jua nah hutang nah balum di bayar masih.
Salim : Yakinlah handak umpat, kalo pina kapidaraan pulang, mun kada kasurupan kah kena pulang nih.
Ragil : yuja-yuja. Tapi ipon nya gasan ku pokoknya.
Semua : AYUHA!!!
(Black out) lalu seting kembali di tanah sengketa. Lalu masuklah Ragil, Ijah, Icha, dan Salim (Sambil membawa tasbih dan buku)
Salim membaca beberapa surah.
Ragil : Beapa ikam bebacaan tarus dari tadi.
Salim : Aku rasa ada hawa-hawa kada nyaman kam.
Ragil : Kadada apa-apa pang di sini.
Salim : Eh, iyakah kanapa kada bapadah dari tadi. Aku am bebacaan banar dah.
Ijah : Halah, bapadah ja ikam tuh pada pengutan jua.
Salim : Ikam nih, kita tuh sebagai umat islam harus selalu ingta babacaan.
Ragil : Aihhhh….
Salim & Ijah : Aih, kenapa?
Ragil : Icha pinanya kapidaraan pulaing buhannya!
Salim : Nah Salamat am.
Ijah : Lim, bacai akan Lim. Ikam bisa lo marukiah.
Salim : Aku nih kada bisa marukiah, bisanya bebacaan ja.
Ijah :Barang ai baca napakah.
Salim sambil bebacaan. Tangannya ke arah Icha yang sedang menggigil.
Ragil : Sadar, Rai Sadar. Ikam mun kada mau sadar ku kucup nah.
Icha : Aku nih sadar ai dari tadi, tapi am..
Salim : Tapi kanapa?
Icha : Aku nih kahandakan bakamih sudah, aku bakamih dulu lah.
Salim : Bungulnya, unda am sudah bebacaan ayat kursi kalinya baya kehandakan bekamih wara.
Ibu Sulis memasuki Panggung.
Ibu Sulis : Assalamualaikum.
Semua : Walaikumsalam.
Icha : Walaikumsalam bu, hanyar tuntung bakamih tadi.
Ibu Sulis : Kayapa Gil? Adakah sudah tanda-tanda hantu tuh handak mancungul?
Ragil : Sejauh ini belum ada pang tanda-tanda muncul hantunya bu ai.
Ibu Sulis : Kekawanan ikam nih umpat jua kah?
Salim : Inggih bu ai, mun Ragil sorangan kalo pina kenapa-napa. Jadi baik kami mengawani bu ai.
Ibu Sulis : Ayuja dah, tapi aku kada menambahilah duitnya.
Salim : Kadapapa bu ai, kami nih adil ja dalam masalah babagi duit. Pokoknya bagiannya tuh kena 40, 30, 30 bu ai.
Icha : Ai, kenapa jadi kayatu? Kada adil.
Salim : Nah, adil dah tuh. 40 persen aku, Icha wan Ijah 30 badua.
Ragil : Hadang dulu, aku am kayapa?
Salim : Ikam kan sudah dapat bagian ipon 13, nah sia duitnya nih kami ai.
Ragil :Kada kawa pang, aku harus tetap dapat bagian. Aku nang bagawi, mau pang duitnya gasan buhan ikam ja.
Salim : Ikam nih jangan serakah pang, ikam yang dapat ipon 13 masih kuranglah, alahan pada duit yang kami dapat. Ingat sifat serakah tuh Kada dihimungi Allah.
Ragil : Tapi tatap ai aku nang bagawi banyak, maupang ikam sakahandak membaginya kayatu.
Ijah : Aku jua kada satuju wan Salim, maupang banyakan ikam dapat duit pada kami. Ikam tuh beapa garang jadi dapat paling banyak duitnya.
Salim : Ai, aku yang bisi ide wan memimpin jalannya misi kita nih.
Icha : Ai, kadada kita bisi kesepakatan kayatu. Pokoknya aku kada tarima. Kita bagi rata duitnya pokoknya.
Ijah : Nah aku satuju, biar ja si Ragil nang kada dapat duitnya.
Ragil : Kanapa jadi kayatu buhan ikam nih. Mun kayatu baik aku sorang nang manggawi.
Salim : Kisah ikam nih, wani garang menggawi sorang.
Ibu Sulis : Sudah-sudah, napa jadi bakalahian di sini. Parak dah jam dua belas malam, sawat hantunya mancungul buhan ikam bakalahian tarus.
Kemudian tiba-tiba lewatlah Bin dan Jai yang masih berusaha kabur dari kejaran Ibu Puah. Bin dan Jai segera melarikan diri keluar panggung. Muncullah Ibu Puah yang kelelahan mengejar Bin dan Jai yang membawa kabur uangnya.
Ibu Puah : Buhan kam adakah malihat dua urang tadi bukah kasini mambawa amplop.
Salim : Tadi lewat sana pang bu ai urangnya, imbah tu kada tahu lagi kamana bukahnya.
Ibu Puah : Bah iya am, ditipu aku wan buhanya badua.
Ijah : Apa garang nih permasalahannya bu Puah?
Ibu Puah : Duitku di bawa kabur wan pangusir hantu yang semalam ku kiau gasan mengamankan tanahku nih.
Ibu Sulis : Ai, sakahandak ikam mangaku-ngaku inih tanah ikam. Maka kita sudah bisi kesepakatan sapa nang kawa mangusir hantu tuh dari tanah nih, itu pang yang bisi tanah nih.
Ibu Puah : Ikam tuh masih ja bakaras kah Sulis, aku nih pang yang harusnya bisi tanah nih, kai kita tuh sudah handak mawasiatkan tanah kita nih wan ak, jangan mangaku-ngaku ikam tanah nih.
Ibu Sulis : Mau pang kayatu, kadada buktinya kai handak mawarisakan tanah nih ka ikam. Pokoknya aku kada handak tu pang mengakui tanah nih ampun ikam. Pokoknya kesepatannya apa nang kawa mausir hantu tuh inya pang yang bisi tanah nih.
Salim : Ai, kanapa malah sidin badua nang bakalahi?
Ragil : Hi ihlah, dasar bamusuhan lawas kah sudah sidin badua nih?
Tiba-tiba Icha kejang-kejang, dan mulai meraung.
Ijah : Ai, kanapa pulang nih si Icha?
Salim : Ai, kanapa ikam han? Handak takamih pulang kah.
Ragil : Buhannya, pinanya ragil karasukan pulang.
Salim : Ai, iyakah. Handak mana yo bacaan urang kasurupan (Mencari bacaan di buku)
Ijah : Lakasi Lim, sawat mati kawan kita.
Ragil : Hadang, pinanya sidin nang handak barkomunikasi wan kita. Kai, coba pang parlihatkan diri pian wan kami, supaya kami kawa jua mambantui pian.
Salim : Ai, tuha kah hantunya?
Ijah : Kada tahu aku kam.
Icha seketika terduduk dan tiba-tiba munculah asap di panggung, lalu sang hantu menunjukkan wujudnya.
Kai Dodit : Sulis. Puah. Uhhh cucu-cucuku.
Ibu Puah & Ibu Sulis : KAI!?
Ibu puah : jadi pian kah nang selama ini mehantui tanah ini? Kanapa pian purun banar timbul ulun kada kawa membangun proyek di tanah nih.
Ibu Sulis : Kai, bujurankah pian membariakan tanah nih saluasan gasan Ka Puah, ulun kada rela kai ai, ulun banyak membantui pian pas pian masih hidup. Kanapa pian kada adil banar wan ulun.
Kai Dodit : Uma-uma. Buhan ikam nang purun wan aku, aku meninggal buhan ikam lainnya abut membacakan yasin atau bacakan surah-surah gasan aku. Malah abut memandirkan tanah. Heh ai aku, asa kada tanang lalu matiku tahulah. Buhan ikam nih bahari kada sampai kayani banar, buhan kam badua ku perlakukan sama, buhan kam badua bahari sakit-sakit berasma, himung-himung bersama, sabuting sakit sabutingnya membantui. Kamana kebiasaan buhan ikam yang bahari kayatu, cuman gara-gara tanah buhan ikam jadi bakalahian wan bamusuhan. Amun kayani kisahnya, asa sedih banar hati kai tahulah.
Salim : Uhh, berarti sidin nih kai bu Puah wan bu Sulis leh.
Ijah : Hi ih lo.
Kai Dodit : Buhan kam jua, Salim, Ijah, ragil, wan sapa nih nang pina kamiyangan, Icha leh hanyar ingat aku. Jangan sampa buhan kam bacakutan cuman magaran marabut akan nang kada pasti. Dunia nih samantara ja, parcuma jua buhan ikam barabut harta nang kada seberaba. Tetap utamakan manyasah akhirat dari pada manyasah dunia wara.
Salim, Ijah dan Ragil : Inggih kai.
Ibu Puah : Ulun minta maaf kai, ulun liwar karas banar lawan kahandak ulun. Ulun cuman handak mengembangkan usaha yang sudah pian gawi dari dulu, ulun kada membariakan Sulis tanah nih karena takutan mun inya masih balum mampu. Ulun kada handak paninggalan pian jadi sia-sia.
Ibu Sulis : Ulun mengira pian lebih sayang wan Ka Puah, mengkanya ulun mengaras handak membuktikan mun ulun kawa jadi pembisnis handal kaya Ka Puah. Ulun handak meolah pian bangga kai ai..
Kai Dodit : Ayuja, kai nih percaya ja buhan kam kada mungkin sampai kayani mu kada karena alasan kuat. Tapi baik tanah nih di sumbangkan gasan kampung nih ja, supaya kawa lebih bermanfaat gasan warga sakitar. Ayuja pesan terakhir kai, jangan lagi buhan kam badua bemusuhan. Asa sedih kai nih malihat.
Ibu Sulis &Ibu Puah : Inggih. (Sambil menangis)
Kai dodit : Ayuja, tenang dah aku mun kayani. Aku bulik dulu ke alam ku. Ingati pesanku lah.(Lalu kai dodit menghilang)
Ibu Puah & Ibu Sulis : KAIIII!!!!! (Berteriak sambil menangis.
Tamat
Tidak ada komentar:
Posting Komentar